1- اعتقاد که می توانیم و بخواهیم که آزاد باشیم و وابستگی نداشته باشیم .
2- مشاهده گر دلسوز خودمون باشیم . که با مدیتشن میشه تمرین کرد.
3- نفسمون را بشناسیم و به حرفش گوش ندیم. نفس اون منی هست که می خواد بگه که از بقیه بهترم، یا می خوام از بقیه پولدارتر باشم، سرتر باشم . اونی که موقع بخشش و مهربانی کردن شک می ندازه تو دلمون و حساب کتاب می کنه . اونی هست که ناراحت و دلخور میشه . خشمگین و عصبانی میشه . میترسه و شک داره. همش به فکر آینده و گذشته اس . وقتی میاد فقط نگاهش کن بهش هیچی نگو ولی تو دلت بدون که تو خود برترم نیستی من می خوام با خود برترم وقت بگذرونم. خود برترم به زیبایی ها توجه داره ، سپاسگزاره شاده تو حال لذت میبره و از مسیر زندگیش راضی هست. و تو فکر خدمت و خلاقیت
فعلا من دارم مشاهده گر بودن را تمرین میکنم .
4- ایجاد ویژگی های الهی یا قدرت برتر یا قدرت اراده در خود
{ * خلاق * مهربان * عاشق* جستجوگر زیبایی * رشد کننده و بسط دهنده *اعتقاد به نبود محدودیت * پذیرنده همه }
5- خلق هدف و انگیزه ای که از رسالت شخصی شما باشد و منیت نداشته باشید. ( در مورد منیت و نشانه های آن بعدا واستون داخل یه پست جداگانه میگم)
بعد تخیل کنید و خودتون را مدام در اون حال ببینید. این طوری هیچ چیز نمی توانه جلوتون را بگیره چون همه چیز مطابق با نیروی عظیم الهی ه .
منبع کتاب خود مقدس شما از آقای وین دایر