در مسیر تغییر 1- قاطع باش

با خانواده خودم یه مسافرت یه هفته ای به شمال داشتیم و تازه دو روزه برگشتیم . 3 شب فرح آباد بودیم و 2 شب سلمانشهر نزدیک نمک آبرود . 

سفر خوبی بود و مهم ترین چیز این سفر این بود که نظراتم را بیان می کردم . همیشه تو خودم نگه میداشتم که یه موقع کسی را ناراحت نکنم  ولی تصمیم گرفتم منم نظراتم را بگم . من هم آدمم و نظراتم ارزشمنده . همین طور که بقیه هم نظراتشون را میگن من هم می خوام نظر بدم . دیدم اونقدرها هم که فک میکردم بد نیست و اونجوری هم که فک میکردم کسی ناراحت نمیشه . 

همیشه از یه دختردایی ام  بدم میومد حالا که فک میکنم میبینم چون اون قاطع نظراتش را میگه و ابراز وجود میکرد - کاری که من تازه می خوام یاد بگیرم - و من بلد نبودم واسه همین ازش بدم میومد چون من همیشه جلوی خودمو می گرفتم . خواهرشوهرمم همین خصلتو داره . 

یه برچسب اینکه واسه بقیه تصمیم میگیرن می اندازیم بهشون و بعد خودمون را قانع میکنیم که ما آدم های خوبی هستیم و از این قماش نیستیم . 

مثلا پارسال با دخترداییم رفتیم سفر گفت بریم باتلاق گاوخونی را هم در مسیرمون ببینیم . از اونجایی که من قبلا رفته بودم و دیده بودم چون خشک شده هیچ چیز جالبی نداره گفتم بی خود میریم . ولی اونم اصرار که عکساشو دیده تو اینستا و قشنگه . دو تا ماشین رفتیم اونجا و بعد برگشتیم . چیز جالبی هم نبود . ولی خب الان فک میکنم بدهم نیود اونقدر که من فک میکردم . بهتر از تو خونه موندن بود . من خودم عمرا همیچین قاطعیتی داشته باشم  ولی امیدوارم واسه خواسته هام شهامت و جرات ابرازشون را داشته باشم حالا بقیه می خوان قبول کنن یا نکنن مهم نیست . 

ابزار وجود نشانه ارزشمند شمردن خوته . از بند ها رها باش و نظرت را ابراز کن .