بیرون آمدن از غم ازدست دادن یک رابطه دوستی فامیلی

بعضی وقتا دیگه آدم مثه دیوانه ها میشه ... فکرا دست از سرش بر نمی دارن ... کیفیت زندگی آدم میاد پایین .... و دیگه اون آدم آدم سابق نمیشه .

این مدت از اون اون وقتا بود . منی که با مادرشوهرم دوست بودم نتوانستم یه سری رفتاراش را نسبت به خودم به عنوان اینکه ما با هم دوستیم تحمل کنم و زندگیم ریخت بهم . 

سعی کردم همسرم را قاطی افکارم نکنم و خب  این کارم خوب بود. صحبت های خواهرم و مادرم تسلی بخشم بودن و بالاخره بعد از 3 ماه از این فاز افکار پریشون اومدم بیرون . ( البته هنوز یکم گیرم )  . مطمینم نه من و نه اونا دیگه اون رابطه سابق را نخواهیم داشت و این انتخاب خودم هست. 

. 

دوست دارم اطرافم را پر کنم از آدم هایی  پرانرژی باشند و دوست داشتن را یاد گرفته باشن 

.

این بحران را اینطوری عبور کردم شاید برای شما هم مفید باشه و یا بتوانین شما از من زودتر ازش در بیاین و زودتر شاد باشید: 

فاز 1- تصمیم گرفتم از نظر عاطفی و فیزیکی به کسی وابسته نباشم که نخوام به کسی باج بدم . ( من همیشه ترس این. که یه جاهایی ممکنه به خانواده شوهرم محتاج بشم داشتم واسه همین همیشه کوتاه میومدم و از خودم می گذشتم ) 

فاز 2- فقط به خودم فک کنم و خواه باشم . اتفاقا دیدم خودخواهی خوبه و چندتا سایت هم مطلب داشت دیدم چقدر به جاست ( گوگل کنید خودخواهی خوب است) منی که مهرطلب و ایثار گر بودم کلا دیدم عوض شد. 

فاز 3- افسردگی : همه معادلات ذهنی ام ریخت بهم . واسه فاز 2 و 3 . در ضمن جایگزینی هم واسه خانواده همسرم که مثه دوستم بودن پیدا نکردم . در واقع حمایت بیرونی نمیشدم .

فاز 4- تصمیم گرفتم که خودم را بی قید و شرط دوست داشته باشم . و هدف گرایی که همیشه رو من استرس زیادی ایجاد میکنه را رها کنم. 

فاز 5- آرامش و تعادل : ادیگران هم مهمن چون ما انسان ها موجودات اجتماعی هستیم و نیمشه حذفشون کنیم. اولویت های زندگیم را مشخص کردم و طبق اونا رفتار میکنم : 1) خودم 2)همسرم  3) فرزندم  4)احترام +مفید بودن برای اطرافیان در صورت لازم بودن . ----  این اولویت بندی برای شما فرق داشته باشه یه چیز شخصیه 

رسالت زندگیم هم مفید بودن 

چقدر تشکیل عادات مهمه. ایجاد خرده عادات برای مفید بودن